سلام..من در مدت دو ماهه که با دختری که یک ساله عاشقش شدم شروع به رابطه کردم..اون در ابتدای رابطه به موضوعی اشاره کرد و گفت که سه سال با پسری در رابطه بوده و عاشق همدیگه بودن..حالا با گذشت دو سال از اون رابطه هنوز مناسبت ها رو به هم تبریک میگفتن..ولی رابطه ای نبوده..امسال بعد اینکه با من شروع با رابطه کرد تصمیم گرفت تولد اون پسره بهش تبریک نگه و برای همیشه فراموشش کنه..همینکارو کرد ولی بعد دو روز پسره باهاش تماسی داشت و دختره شروع به گریه کردن میکنه اما بهش میگه که کسی تو زندگیمه..حالا بعد گذشت دو ماه از رابطه من و اون دختر و با توجه به این که دیگه خیلی کم از خاطرات گذشتش با اون پسره به من میگفت یکدفعه بعد از دیدن خواب اون پسر بهش زنگ میزنه و میگه هنوز دوسش داره و نمیتونه فراموشش کنه...ما با هم در این مدت کوتاه کلی خاطره ساختیم،خودش واسه بار اول خواست دستمو بگیره،خواست ببوسه منو اما حالا با اینکارش من خواستم ازش جدا شم ولی نمیذاره و میگه نیاز به زمان بیشتری داره برای فراموش کردن اون پسره..لطفا راهنمایی کنید.دقیقا باید چیکار کنم؟


بسم الله الرحمن الرحیم
سلام من رستم 24 سال دارم...برادر کوچکترم 22سال دارد...10 سال پیش ساعت 2:30صبح وقتی برادر کوچکترم خواب بود من در حال ضبط یک کاست نوار بودم..من و برادرم در یک اتاق بودیم ..بلندگوی ضبط را نزدیک خودم که کنار برادرم بودم گذاشته بودم...که ناگهان ناخواسته صدای بلندگوی با اخرین ولوم پخش شد ...بمدت 6ثانیه ..برادرم در حالت خواب از جایش پرید و بعد از قطع صدای بلندگو سر جایش افتاد ....واز خواب بیدار نشد...وقتی از خواب بیدار شد من ماجرا را برایش گفتم اما او حتی این قضیه یادش نمیامد... از امان موقع مدتی بعد حدوداا 7ماه بعد ..در هفته یکباردر خواب میترسید و با صدای بلند از خواب بیدار میشد ...پیش دکتر هم نمیرفت....این وضعیت سال به سال بدتر میشد...تا جایی که دوسال پیش برای مدتی کاملا دچار اختلال روانی شد..یعنی هر شب از خواب با فریاد های بسیار وحشتناک بیدار میشد و کاملا افسردگی شدیدی گرفت ...ب لطف خدا بعد از 6 ماه وضعیتش بهتر شد..اما حالا دومرتبه مثل سابق در خواب فریاد میزند بسیار وحشتناکتر از گذشته ...وقتی بیدار است حالش خوب است اما چند روز پیش با هم بحثمان شد و برادرم بهم گفت که زود عصبی میشم کنترلم رو از دست میدم اونقدری که قلبم میخواد منفجر بشه ...و بیش از چندین دفعه در خیابان بیرون از منزل بدون اینکه متوجه چیزی بشم بیهوش میشم و وقتی بهوش میام تنها چیزی که میدونم اینکه روی زمین توی یک کوچه افتاده ام و حالت بیهوشی من زمان کوتاهی دارد حدوداا 1یا2 دقیقه...و در اخر برادرم گریه کرد و بهم گفت که من پیش یک روانشناس بدون اینکه خانواده با خبر بشه رفته ام و روانشناس بهم گفته که همه اتفاق هایی که برات پیش امده دلیلش تنها میتونه یک شوک به مغزت در زمان استراحت باشه...و بعدش برادرم بهم گفت که من مسول همه این رنج و درد و عذابی که میکشه....از اون لحظه تا حالا من کلا اعصابم بهم ریخته..تازه میخواستم ازدواج کنم که همه چیز را بهم زدم..کلی احساس گناه میکنم ..قلبم خیلی بدرد میاد و میسوزه خیلی گریه میکنم ..من برادرم را خیلی دوست دارم ..تنها دعای من بعد نمازم اینه>>خدایا منو زودتر از این دنیا ببر و حال داداشمو خوب کن..هر شب میرم بیرون بین اونایی که ادعاشون میشه عمدا با شمشیر بهشون حمله میکنم که شایید یکی منو از این دنیا مرخصم کنه اما متاسفانه همچین اتفاقی تا حالا نیوفتاده و چند نفر بیگناه را هم بشدت مجروع کردم..کلا دارم دیونه میشم همین الان هم گریه کردم ..خیلی دارم عذاب میکشم اما نه به اندازه برادرم..لطفا کسی میتونه یک راه برای بهبودی وضعیت برادرم پیشنهاد بده..هرکی کمکم کنه من تا روزی که زنده ام برای خودش و نسلش دعای خیر میکنم>>و در ضمن داداشم توی خواب که جیغ میکشه هر بار یا یکی از اعضای خانوادمون رو میبینه که میخواد بهش اسیب بزنه یا یک پیرمرد که شمشیر بدست بسمتش حمله میکنه و میخواد بکشدش>>همین موضوع باعث شده من از دست روانشناسی که به برادرم مشاوره داده بسیار ناراحت بشم..یک روانشناس برای رضای خدا نظر کاملا علمی را بمن پیشنهاد بده ..من منتظر جوابتان هستم ..و من الله توفیق..


با سلام خدمت همه شما دوستان عزیز
پسری ۲۳ ساله هستم که اخیرا به طور عذاب آوری به مردن در خواب فکر میکنم و ترس دارم که بخوابم و صبح بیدار نشوم!!متاسفانه این ترس روزانه نیست که بگویم با اصلاح کارهای بد خود و انجام عمل صالح خود را ارام کنم و ترس از مرگ خود را بریزم!اصلا از خودِ مرگ ترسی ندارم اما از عواقب بعد از ان برای اطرافیان میترسم.در واقع از مردن در خواب میترسم نه از خود مرگ..به همین دلیل شبانه وقتی به رختخواب میروم ترس از سکته و مرگ دارم..خودم دلیلش را مرگ های زیاد جوانان اطرافم که به همین دلیل بوده و کمی اضافه وزن که اخیرا پیدا کرده ام و صد البته سیگار کشیدن میدانم..اما همانطور ک گفتم متاسفانه ترس مربوط به شب است و روز که وقت سیگار کشیدن است با خود میگویم چه فکر های مزخرف و خنده داری اما شب دوباره همان داستان.البته این افکار و ترس از مدتی شروع شدند که سیگار را ترک کرده بودم اما این افکار را داشتم.یعنی نقطه شروع انها در زمان ترک بود.یه جورایی این ترس و فکر امید به زندگیم را به صفر رسانده و اتفاقی که ممکن است یکی دو ماه دیگر بیفتد را اصلا امیدی ندارم که ببینم و همش با خود میگویم من ک شاید نباشم تا ان موقع.آیا پیشنهادی دارید که لطف کنید و به من بدهید؟

جدیدترین سوالات


با سلام خدمت همه شما دوستان عزیز
پسری ۲۳ ساله هستم که اخیرا به طور عذاب آوری به مردن در خواب فکر میکنم و ترس دارم که بخوابم و صبح بیدار نشوم!!متاسفانه این ترس روزانه نیست که بگویم با اصلاح کارهای بد خود و انجام عمل صالح خود را ارام کنم و ترس از مرگ خود را بریزم!اصلا از خودِ مرگ ترسی ندارم اما از عواقب بعد از ان برای اطرافیان میترسم.در واقع از مردن در خواب میترسم نه از خود مرگ..به همین دلیل شبانه وقتی به رختخواب میروم ترس از سکته و مرگ دارم..خودم دلیلش را مرگ های زیاد جوانان اطرافم که به همین دلیل بوده و کمی اضافه وزن که اخیرا پیدا کرده ام و صد البته سیگار کشیدن میدانم..اما همانطور ک گفتم متاسفانه ترس مربوط به شب است و روز که وقت سیگار کشیدن است با خود میگویم چه فکر های مزخرف و خنده داری اما شب دوباره همان داستان.البته این افکار و ترس از مدتی شروع شدند که سیگار را ترک کرده بودم اما این افکار را داشتم.یعنی نقطه شروع انها در زمان ترک بود.یه جورایی این ترس و فکر امید به زندگیم را به صفر رسانده و اتفاقی که ممکن است یکی دو ماه دیگر بیفتد را اصلا امیدی ندارم که ببینم و همش با خود میگویم من ک شاید نباشم تا ان موقع.آیا پیشنهادی دارید که لطف کنید و به من بدهید؟

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام من رستم 24 سال دارم...برادر کوچکترم 22سال دارد...10 سال پیش ساعت 2:30صبح وقتی برادر کوچکترم خواب بود من در حال ضبط یک کاست نوار بودم..من و برادرم در یک اتاق بودیم ..بلندگوی ضبط را نزدیک خودم که کنار برادرم بودم گذاشته بودم...که ناگهان ناخواسته صدای بلندگوی با اخرین ولوم پخش شد ...بمدت 6ثانیه ..برادرم در حالت خواب از جایش پرید و بعد از قطع صدای بلندگو سر جایش افتاد ....واز خواب بیدار نشد...وقتی از خواب بیدار شد من ماجرا را برایش گفتم اما او حتی این قضیه یادش نمیامد... از امان موقع مدتی بعد حدوداا 7ماه بعد ..در هفته یکباردر خواب میترسید و با صدای بلند از خواب بیدار میشد ...پیش دکتر هم نمیرفت....این وضعیت سال به سال بدتر میشد...تا جایی که دوسال پیش برای مدتی کاملا دچار اختلال روانی شد..یعنی هر شب از خواب با فریاد های بسیار وحشتناک بیدار میشد و کاملا افسردگی شدیدی گرفت ...ب لطف خدا بعد از 6 ماه وضعیتش بهتر شد..اما حالا دومرتبه مثل سابق در خواب فریاد میزند بسیار وحشتناکتر از گذشته ...وقتی بیدار است حالش خوب است اما چند روز پیش با هم بحثمان شد و برادرم بهم گفت که زود عصبی میشم کنترلم رو از دست میدم اونقدری که قلبم میخواد منفجر بشه ...و بیش از چندین دفعه در خیابان بیرون از منزل بدون اینکه متوجه چیزی بشم بیهوش میشم و وقتی بهوش میام تنها چیزی که میدونم اینکه روی زمین توی یک کوچه افتاده ام و حالت بیهوشی من زمان کوتاهی دارد حدوداا 1یا2 دقیقه...و در اخر برادرم گریه کرد و بهم گفت که من پیش یک روانشناس بدون اینکه خانواده با خبر بشه رفته ام و روانشناس بهم گفته که همه اتفاق هایی که برات پیش امده دلیلش تنها میتونه یک شوک به مغزت در زمان استراحت باشه...و بعدش برادرم بهم گفت که من مسول همه این رنج و درد و عذابی که میکشه....از اون لحظه تا حالا من کلا اعصابم بهم ریخته..تازه میخواستم ازدواج کنم که همه چیز را بهم زدم..کلی احساس گناه میکنم ..قلبم خیلی بدرد میاد و میسوزه خیلی گریه میکنم ..من برادرم را خیلی دوست دارم ..تنها دعای من بعد نمازم اینه>>خدایا منو زودتر از این دنیا ببر و حال داداشمو خوب کن..هر شب میرم بیرون بین اونایی که ادعاشون میشه عمدا با شمشیر بهشون حمله میکنم که شایید یکی منو از این دنیا مرخصم کنه اما متاسفانه همچین اتفاقی تا حالا نیوفتاده و چند نفر بیگناه را هم بشدت مجروع کردم..کلا دارم دیونه میشم همین الان هم گریه کردم ..خیلی دارم عذاب میکشم اما نه به اندازه برادرم..لطفا کسی میتونه یک راه برای بهبودی وضعیت برادرم پیشنهاد بده..هرکی کمکم کنه من تا روزی که زنده ام برای خودش و نسلش دعای خیر میکنم>>و در ضمن داداشم توی خواب که جیغ میکشه هر بار یا یکی از اعضای خانوادمون رو میبینه که میخواد بهش اسیب بزنه یا یک پیرمرد که شمشیر بدست بسمتش حمله میکنه و میخواد بکشدش>>همین موضوع باعث شده من از دست روانشناسی که به برادرم مشاوره داده بسیار ناراحت بشم..یک روانشناس برای رضای خدا نظر کاملا علمی را بمن پیشنهاد بده ..من منتظر جوابتان هستم ..و من الله توفیق..

سلام..من در مدت دو ماهه که با دختری که یک ساله عاشقش شدم شروع به رابطه کردم..اون در ابتدای رابطه به موضوعی اشاره کرد و گفت که سه سال با پسری در رابطه بوده و عاشق همدیگه بودن..حالا با گذشت دو سال از اون رابطه هنوز مناسبت ها رو به هم تبریک میگفتن..ولی رابطه ای نبوده..امسال بعد اینکه با من شروع با رابطه کرد تصمیم گرفت تولد اون پسره بهش تبریک نگه و برای همیشه فراموشش کنه..همینکارو کرد ولی بعد دو روز پسره باهاش تماسی داشت و دختره شروع به گریه کردن میکنه اما بهش میگه که کسی تو زندگیمه..حالا بعد گذشت دو ماه از رابطه من و اون دختر و با توجه به این که دیگه خیلی کم از خاطرات گذشتش با اون پسره به من میگفت یکدفعه بعد از دیدن خواب اون پسر بهش زنگ میزنه و میگه هنوز دوسش داره و نمیتونه فراموشش کنه...ما با هم در این مدت کوتاه کلی خاطره ساختیم،خودش واسه بار اول خواست دستمو بگیره،خواست ببوسه منو اما حالا با اینکارش من خواستم ازش جدا شم ولی نمیذاره و میگه نیاز به زمان بیشتری داره برای فراموش کردن اون پسره..لطفا راهنمایی کنید.دقیقا باید چیکار کنم؟

سوال های تصادفی





جستجو در بانک سوالات
در این قسمت می توانید بخشی از متن سوال را وارد نموده و به دنبال سوال مورد نظر خود بگردید:

بخشی از متن سوال:

به من تو مدرسه زور میگن :D

سلام دوستان...
امیدوارم که همیشه سرزنده باشین....
یه سوال دارم ممنون میشم اگر پاسخ بدین.....

راستیتش دو سه تا از همکلاسی های من(که با یکیشون قبلا خیلی دوست بودم)منو هی مسخره میکنن
قبلا منو کتک میزدن و الان فقط روی من لقب میذارن و منو مسخره میکنن.
من اصلا دعوا کردن بلد نیستم و از بچگی اینطوری بزرگ شدم.بخاطر همین کتک میخوردم

به نظرتون چیکار کنم؟!
اینم بگم ک....نمیخوام پای مادر و پدر وسط کشیده بشه

و اینکه الان تقریبا همه به من زور میگن و من رو "بی عرضه" میخونن



0
امتیاز

جواب های موجود برای این سوال:


ازین پس می توانید به کاربرانی که دوست دارید هدیه بدهید! کافیست بر روی علامت    در کنار تصویر آنها کلیک کنید!

4


جواب برای این سوال ثبت شده است!

تازه ترین


جواب ها رو اول نشون بده

پرامتیاز ترین


جواب ها رو اول نشون بده

4 جواب برای این سوال ثبت شده!

چینش بر اساس زمان ثبت


چینش بر اساس امتیاز



0
14271
0

.:.sojaAI.:.

سلام دوست عزیز، ناراحتیت رو درک می‌کنم. سوالت در مورد چگونگی مقابله با تمسخر و اذیت و آزار همکلاسی‌ها و ایجاد حس احترام در بین آن‌هاست. خب بیا دست به کار شیم و چند راهکار ساده ولی موثر رو با هم بررسی کنیم:


  • اعتماد به نفس خودت رو تقویت کن: ورزش کن، کتاب بخون، و در فعالیت‌هایی شرکت کن که باعث می‌شوند احساس خوبی نسبت به خودت داشته باشی.

  • ثابت قدم باش و با قاطعیت برخورد کن: وقتی کسی شروع به مسخره کردنت می‌کنه، با آرامش ولی با قاطعیت به او بگو که رفتارش ناپسنده است و تو از این کار خوشت نمی‌آید.

  • از مهارت‌های ارتباطی خود استفاده کن: گاهی اوقات صحبت کردن با همکلاسی‌ها و بیان اینکه چقدر از این رفتارها ناراحت هستی، می‌تواند تأثیر مثبتی داشته باشد.

  • دوستان حمایتگر پیدا کن: سعی کن با افرادی دوستی کنی که ازت حمایت می‌کنند و باعث می‌شوند احساس قوی‌تری داشته باشی.

  • مشاوره: گاهی اوقات صحبت با یک مشاور یا روانشناس مدرسه می‌تواند راه‌حل‌های خوبی برای مدیریت این موقعیت‌ها به دست بدهد.

  • فنون دفاع شخصی یاد بگیر: این کار نه تنها بهت کمک می‌کنه در موقعیت‌های خطرناک از خودت دفاع کنی، بلکه به افزایش اعتماد به نفس تو هم کمک می‌کنه.



به یاد داشته باش که هیچ‌کس حق نداره تو رو مسخره کنه یا بهت اذیت برسونه. تو ارزشمندی و حق داری با احترام برخورد بشی.





امیدوارم که این نکات بتونه کمکی بهت کرده باشه. با قدرت و اعتماد به نفس جلو برو و به خاطر داشته باش که تو قوی‌تر از چیزی هستی که فکر می‌کنی.




جویا ، ربات باهوش سایت سوال و جواب
لطفاً توجه داشته باشید این پاسخ توسط هوش مصنوعی و به صورت خودکار تولید شده و ممکن است دقت کامل را نداشته باشد و حتی در مواردی کاملا اشتباه باشد. پس اطلاعات آن را حتما خودتان بررسی کنید و برای مشاوره حرفه‌ای، لطفاً به یک متخصص مراجعه کنید. ما مسئولیتی در قبال استفاده از اطلاعات ارائه شده در این جواب یا جواب های دیگر نداریم.
0
امتیاز


20031
9828
67131

Guest

محلی نذار و لی اگر کتکت می زنند ببین دلیلشون چیه و به من بگو تا بهت جواب بدم
حتی میتونی از بهترین دوستات هم کمک بگیری چند سالته؟ اگر توی مدرسه این اتفاق میفته به مدیر و معاونات بگو.
به پدر و مادرب هم فعلا چیزی نگو ولی اگر به جاهای خطرناک رسید میتونی بگی
0
امتیاز


3
26
44

aminshokri77

آرمین یواشکی برو کلاس بوکس و نذار دوستهات بدونن و شش ماه بعد خودت در کمال تعجب میبینی تبدیل به چه انسانی شدی
0
امتیاز


پاسخ کارشناس این حوزه:
0
7
230

pooyesh

آرمین جان، این مسئله برای خیلی از آدم ها داره اتفاق می افته! پس تو تنها نیستی!
آزار و اذیت دیگران تو محیط هایی مثل مدرسه چه به صورت فیزیکی چه به صورت کلامی انقدر رایجه که حتی اسم هم داره: تو زبان انگلیسی بهش میگن bullying.
حدس میزم که این ماجرا برات به شدت دردناکه و گاهی دچار حس هایی مثل غم و اندوه، اضطراب، شرم ، پایین بودن اعتماد به نفس، و تنهایی میشی..
ببین من مطمئنم که دلایل خوبی داری برای نگفتن این مسئله به والدینت یا معلم ها و مدیر ولی متاسفانه این مسئله ایه که اگه بزرگتر ها و مسئولین مدرسه ازش بی خبر بمونن هی بدتر و بدتر میشه... بهت پیشنهاد میکنم که با یه روانشناس در مورد این مسئله و دلایل مطرح نکردنش حرف بزنی، شاید راه هایی برای صحبت کردن در موردش پیدا کردی.. ببین بزرگترها مسئولن که از تو محافظت کنن و با این بچه ها برخورد کنن. و تو هم میتونی کارهایی بکنی که از خودت محافظت کنی..
در ضمن کار خوبی میکنی که دعوا و کتک کاری نمیکنی چون مسئله رو حل نمی کنه..
اگه دوست داشتی میتونی بیشتر با من در موردش صحبت کنی.
0
امتیاز




جواب تو چیه؟
userImage
کاربر میهمان
     


20000 امتیاز هدیه بهترین جواب


17500 امتیاز هدیه بهترین جواب




















پرسش سوال جدید :: تبلیغات در سوال و جواب :: گروه های سوال و جوابی

تمامی حقوق مادی و معنوی، متعلق به وب سایت سوال جواب (soja.ai) و تیم مدیریتی آن می باشد.

طراحی و اجرا : گروه مشاوران فناوری اطلاعات

پاسخ های موجود در سایت توسط کاربران سایت ثبت می شود،
سایت سوال و جواب هیچ مسئولیتی در قبال صحت و محتوی پاسخ ها ندارد، هرچند تا حد امکان نظارت بر محتوی آنها صورت می گیرد.