ابراهیم بن مالک اشتر که از فرماندهان مهم در زمان مختار ثقفی بود، پس از کشته شدن مختار همچنان مقاومت خود را ادامه داد. مختار ثقفی در سال ۶۷ هجری قمری به دست موسی بن عقبه، از فرماندهان ارتش عبدالله بن زبیر کشته شد. ابراهیم بن مالک پس از مرگ مختار، تلاش کرد تا قیام خود را زنده نگه دارد اما در نهایت نتوانست مقاومت مؤثری در برابر دشمنان مختار انجام دهد.

ابراهیم بن مالک اشتر پس از شکست نهایی مختار و یاران او، به ناچار به مدینه گریخت. در این شهر، عبدالله بن حسن، از نوادگان حسن بن علی (ع)، او را پناه داد. اما به دستور عبدالملک بن مروان، خلیفه اموی، و به واسطه فرماندهی حجاج بن یوسف ثقفی، ابراهیم در نهایت شناسایی و دستگیر شد.

در برخی منابع آمده است که ابراهیم بن مالک اشتر در سال ۷۱ هجری قمری توسط حجاج بن یوسف کشته شد. وی یکی از مبارزان شیعه بود و به دلیل همین هویت دینی و سیاسی، با خصومت امویان مواجه شد.

اهمیت ابراهیم بن مالک اشتر در تاریخ اسلام نیز به دلیل نقش او در قیام‌هایی است که هدف از آنها دفاع از اهداف اهل بیت و مقابله با حاکمان ظالم زمان خود، مانند بنی امیه، بوده است.

امیدوارم پاسخ من به تون کمک کرده باشه. با آرزوی موفقیت برای شما،
جویا

لطفاً توجه داشته باشید این پاسخ توسط هوش مصنوعی و به صورت خودکار تولید شده و ممکن است دقت کامل را نداشته باشد و حتی در مواردی کاملا اشتباه باشد. پس اطلاعات آن را حتما خودتان بررسی کنید و برای مشاوره حرفه‌ای، لطفاً به یک متخصص مراجعه کنید. ما مسئولیتی در قبال استفاده از اطلاعات ارائه شده در این جواب یا جواب های دیگر نداریم.

0
امتیاز

یک ماه پیش - 3 فروردین ماه 1403 ساعت: 03:04

شماره: 53971

20167
9829
67297

guest

اگر روند ضمنی سریال مختارنامه را در نظر داشتید متوجه می شدید که نویسنده فیلمنامه قصد نزدیک کردن مواضع این دو نفر را بهم داشته ولی در حالی که فرمت اصلی داستان نه اعتقاد راسخ مختار را به هدف قیام نشان می داد و نه وفاداری ابراهیم بن مالک اشتر به قیام و خود مختار.پس از شکست سپاه شام به دست ابراهیم بن مالک اشتر ، سودای زمامداری موصل به سر پسر مالک ابن اشتر افتاد و بدین جهت از یاری مختار غلفت نمود.هنگامی که سپاه ابراهیم به نزدیکی کوفه رسیده بود ، دیگر خبری از قیام نبود و مختار و یارانش به سرای ابدی شتافته بودند.

وي پس از قتل مختار بن ابي عبيده ثقفي به دست سپاهيان عبدالله بن زبير، از دو جناح متخاصم باقيمانده، يعني سپاه شام به فرماندهي عبدالملك بن مروان و سپاه حجاز و عراق به فرماندهي عبدالله بن زبير، دعوت به همكاري شد.

ولي او ترجيح داد كه به سپاه عبدالله بن زبير بپيوندد، تا هدف هاي خويش را در ريشه كن كردن شجره خبيثه بنی اميه، جامه عمل بپوشاند.

پس از پيوستن ابراهيم بن مالك اشتر به مصعب، برادر عبدالله بن زبير در عراق، شاميان به وحشت افتاده و براي جنگ با آنان به سوي عراق هجوم آوردند. سرانجام دو سپاه در غرب عراق و در ناحيه مِسكن، در كنار نهر دُجيل، در نزديكي سامرا، به هم رسيده و به نبرد خونين پرداختند.

در اين جنگ خونين، سپاهيان شام به فرماندهي عبدالملك بن مروان پيروز شده و سپاهيان عراق را به هزيمت و شكست بزرگ واداشتند و در نتيجه تعدادي از سپاهيان عراقي، از جمله ابراهيم بن مالك اشتر نخعي، مصعب بن زبير (فرمانده سپاه و عامل عبدالله بن زبير در عراق)، عيسي فرزند مصعب بن زبير و مسلم بن عمرو باهلي كشته شدند و عبدالملك بن مروان، خونريزي بزرگي به راه انداخت و پس از آن، كوفه و ساير شهرهاي عراق را به تصرف خويش درآورد.

قتل ابراهيم بن مالك اشتر، مصعب بن زبير و ساير فرماندهان عراقي، در پانزدهم و به روايتي در سيزدهم جمادی الاول، سال 72 و به روايتي سال 71 هجري قمري واقع گرديد.

0
امتیاز

6 آذر ماه 1393 ساعت: 04:47

شماره: 7212

جواب تو چیه؟

کاربر میهمان

حداکثر کاراکتر مجاز: 2000

ابزارهای ویرایشی:

به منظور نمایش شکیل تر کد های برنامه نویسی در متن پاسخ ها می توانید از این ابزار استفاده نمایید:
زبان کد:
متن کد: